Koncept „przestrzeni społecznej” został zaczerpnięty z dociekań i refleksji prof. Tomasza Szaroty na temat funkcjonowania społeczeństwa Warszawy w czasie Powstania Warszawskiego. Modyfikując powyższą strukturę teoretyczną autor referatu zamierza przedstawić ją nie w perspektywie psychologicznej jak to robił Szarota, lecz w największym stopniu nakierowaną na filozofię. Przedstawię tworzącą się quazi doktrynę prawną (Marksistowską), która wykorzystywała teorię psychologicznej teorii prawa L. Petrażyckiego, defacto tworząc nihilizm prawny. W ten sposób zaprezentuje tło (background) „świadomościowe” delegacji sowieckiej, która realnie musiała się zderzyć z (burżuazyjnym) prawem międzynarodowym. Egzemplifikacją tej sytuacji było więc tzw. dwumyślenie: pragmatyczne i ideologiczne.